[ad_1]
Präsens
ich | labere | an |
du | laberst | an |
er/sie/es | labert | an |
wir | labern | an |
ihr | labert | an |
sie | labern | an |
Präteritum
ich | laberte | an |
du | labertest | an |
er/sie/es | laberte | an |
wir | laberten | an |
ihr | labertet | an |
sie | laberten | an |
Perfekt
ich | habe | angelabert |
du | hast | angelabert |
er/sie/es | hat | angelabert |
wir | haben | angelabert |
ihr | habt | angelabert |
sie | haben | angelabert |
Plusquamperfekt
ich | hatte | angelabert |
du | hattest | angelabert |
er/sie/es | hatte | angelabert |
wir | hatten | angelabert |
ihr | hattet | angelabert |
sie | hatten | angelabert |
Futur I
ich | werde | anlabern |
du | wirst | anlabern |
er/sie/es | wird | anlabern |
wir | werden | anlabern |
ihr | werdet | anlabern |
sie | werden | anlabern |
Futur II
ich | werde | angelabert | haben |
du | wirst | angelabert | haben |
er/sie/es | wird | angelabert | haben |
wir | werden | angelabert | haben |
ihr | werdet | angelabert | haben |
sie | werden | angelabert | haben |
Konjunktiv I – Präsens
ich | labere | an |
du | laberst | an |
er/sie/es | labere | an |
wir | labern | an |
ihr | labert | an |
sie | labern | an |
Konjunktiv I – Perfekt
ich | habe | angelabert |
du | habest | angelabert |
er/sie/es | habe | angelabert |
wir | haben | angelabert |
ihr | habet | angelabert |
sie | haben | angelabert |
Konjunktiv I – Futur I
ich | werde | anlabern |
du | werdest | anlabern |
er/sie/es | werde | anlabern |
wir | werden | anlabern |
ihr | werdet | anlabern |
sie | werden | anlabern |
Konjunktiv I – Futur II
ich | werde | angelabert | haben |
du | werdest | angelabert | haben |
er/sie/es | werde | angelabert | haben |
wir | werden | angelabert | haben |
ihr | werdet | angelabert | haben |
sie | werden | angelabert | haben |
Konjunktiv II – Präteritum
ich | laberte | an |
du | labertest | an |
er/sie/es | laberte | an |
wir | laberten | an |
ihr | labertet | an |
sie | laberten | an |
Konj. II – Plusquamperfekt
ich | hätte | angelabert |
du | hättest | angelabert |
er/sie/es | hätte | angelabert |
wir | hätten | angelabert |
ihr | hättet | angelabert |
sie | hätten | angelabert |
Konjunktiv II – Futur I
ich | würde | anlabern |
du | würdest | anlabern |
er/sie/es | würde | anlabern |
wir | würden | anlabern |
ihr | würdet | anlabern |
sie | würden | anlabern |
Konjunktiv II – Futur II
ich | würde | angelabert | haben |
du | würdest | angelabert | haben |
er/sie/es | würde | angelabert | haben |
wir | würden | angelabert | haben |
ihr | würdet | angelabert | haben |
sie | würden | angelabert | haben |
labere / labre | (du) | an |
labert | (ihr) | an |
labern | wir | an |
labern | Sie | an |
Indikativ • Konjunktiv • Imperativ •
Sözlüğe geri dön
Sayfa başı
Bir hata mı buldunuz? Geri bildiriminizi bekliyoruz. Buraya tıklayın!
“Anlabern” ifadesi, Türkçe’nin argo kullanılan ve günlük hayatta sıklıkla duyulan bir ifadesidir. Bu ifade “Anlatmak” kelimesinin olumsuz bir şekilde, karşısındaki kişinin dinleme isteksizliğini veya sabrını kaybettiği durumlarda kullanılır. Genellikle bir konuyu anlatmaya çalışırken veya bir şeyi anlatırken karşınızdaki kişinin ilgisiz olduğunu düşündüğünüzde “Anlabern” diyebilirsiniz. Bu ifade, konuşurken veya açıklama yaparken karşı tarafın ilgisini çekmeye çalışan veya daha fazla çabalamak istemeyen bir kişi tarafından kullanılır.,
[ad_2]